Monday, November 5, 2012

ေျဖမဆည္နိုင္တဲ့ၾကယ္ေၾကြညမ်ားႏွင့္ေလလြင့္လူတစ္ေယာက္ရဲ့စာမ်က္ႏွာ (5)

ေရႊၾကယ္မိုး၏ ကဗ်ာမ်ား
တြန္သံခ်ိဳေတးသီငွက္တစ္ေကာင္အတြက္
မနက္ျဖန္ေတြကိုျပံဳးနိုင္ဖို့
ဒီေန့ဟာရွိုက္ငိုစရာျဖစ္ခဲ့ပီ..
ေအးေပါ့ေလ......
ဘယ္တတ္နိုင္မွာလဲ...
ယကၡ ဂုမၼာန္ ေစာင့္ၾကပ္တဲ့
ႏြယ္တစ္ပင္ရစ္ပတ္ခဲ့တဲ့ငါ
အေနအထားမလွခဲ့ပါဘူး
အတုအေယာင္ေတြနဲ့ဖံဆင္းခံ ဒီကမၻာမွာ
လူျဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့ ငါတို့အတြက္
လမ္းတစ္ဆစ္ခ်ိဳးကံၾကမၼာေလထန္ခ်ိန္
ဓားသြားေတြ ေအာက္ေမွာက္ေနရပီေပ့ါ
ဒီလိုနဲ့.....
ေရွ့ဆက္ရမဲ့ ေန့ေတြ
ေရွ့ဆက္ရမယ့္ညေတြ..
အတုအေယာင္ဆိုတာေတြကို ဥေပကၡာျပဳ
ယုန္သူငယ္ရဲ့လွ်င္ျမန္ျခင္းနဲ့အတူ
ပန္းတိုင္ကိုအေမာေဖာက္မေရာက္ဖို
ဓားသြားေတြၾကားမွာ ငါကရဦးမယ္ ငွက္ငယ္...။
ဘယ္သူ့အတြက္လဲ....
လူေတာ္ တစ္ေယာက္ရဲ့
ခပ္ညံညံ တန္ဖိုးျဖတ္မွု့ေအာက္
အၾကည့္တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တိုင္း
တစ္စက္တစ္စက္ က်ခဲ့ရတဲ့
ေတးသီငွက္တစ္ေကာင္ရဲ့
ၾကိဳးတုပ္ခံေတာင္ပံတို့
အျပိဳင္းအရိုင္း ေလဟုတ္ခတ္ သံဟာ
ငါ့ရင္ကို ဂယက္ ထေစခဲ့ပီ...
ေဒ၀ဒတ္ကိုဆြမ္းကပ္ဖို့ၾကံစည္ထားတဲ့
ဘီလူးဆိုင္းတီးခ်င္သူတို့ရဲ့ ဇာတ္စင္ေပၚမွာ
လြမ္းေတးေတြ ဆို မျပေတာ့ဘူး.....
ေနာက္ဆံုးရဲ့ လင္း အာရံု ကို ေရာက္ဖို့
ဘယ္ႏွစ္ရက္မွန္း မသိတဲ့ အေမွာင္ညေတြကို
ျဖတ္သန္းရဦးမယ္....
ငွက္ငယ္......
ေပ်ာ္သလိုေနရမဲ့အခ်ိန္မွာ..
ေနသာ သလို သာ ေနလိုက္ပါ
ေနာင္ ေလွ်ာက္ရ မဲ့ ေန့ေတြအတြက္
ေလွ်ာက္ခဲ့သမွ် အျဖစ္ေတြကို
ေခတၱ ခဏ ေတာင္ပံ ခတ္ လိုက္ပါ...
                                           ေနသာ

Tuesday, September 4, 2012

၀မ္းနည္းမွတ္တမ္း-(ေနသာ)

Tuesday, August 14, 2012

ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္-တာရာမင္းေ၀

(၁)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေမာ္ကြန္းထိန္းသိမ္းေရးအခန္းမွာ
ဟစ္တလာရုပ္ထုကို
လူတစုထုဆစ္ေနၾကတယ္။
သူတို႕ဟာ ...
ရုပ္တုရဲ႕ေရွ႕မွာ က်ိန္စာေတြရြတ္ဖတ္
ပ်ားရည္စက္ေတြကို မီးရိႈ႕ပူေဇာ္
ဆိုင္ရာႏုိက္ျဖဴေလ်ာ္ေလ်ာ္ေတြ သြန္းၾကဲပက္ခ်
ဟစ္တလာပါးစပ္ထဲက
က်ည္ဆန္တေတာင့္ ထြက္အံက်လာတယ္။
သူတို႕ဟာ ...
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ အဲဒီက်ည္ဆံနဲ႕
“ေက်ာင္းဖြင့္ျပီ” ဆိုတဲ့ စာကိုေရး
ေသြးစြန္းလက္ေတြနဲ႕ ပ်ဴငွာစြာ
ဖိတ္ေခၚၾကပါျပီ။

(၂)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ အခန္းလြတ္တခုဟာ
တျဖည္းျဖည္း ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ျပန္ငယ္ရြယ္သြားတယ္၊
အရင္က မျမင္ရတဲ့ ဟုိတုန္းက အရိပ္ေတြ
နံရံေတြ၊ ခံုတန္းလ်ားေတြဆီက လြန္႕လူးထ
အဲဒါ ... “ေအာင္ဆန္း” တုိ႕၊ “ေက်ာ္ျငိမ္း” တို႕၊ “သိန္းေဖ” တို႕၊ “ညိဳျမ” တို႕ရဲ႕
၀ိညာဥ္ေတြပဲ ...
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို သူတို႕ျမတ္ႏုိး
ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သူတုိ႕ရုန္းကန္
အာဏာရွင္ကို ဖီဆန္ခဲ့ၾကတယ္။
ခု ... သူတို႕ရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြဟာ
“ကမၻာမေၾကဘူး ... ... ...
ငါတို႕ေသြးနဲ႕ ေရးခဲ့ၾကတဲ့ ေမာ္ကြန္းေတး ...”
သီခ်င္းေလး နားဆင္ရင္း
ရာဇ၀င္ရဲ႕ တေက်ာ့ျပန္စိမ္ေခၚပဲြကုိ
မ်က္ရည္တ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။

(၃)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ဒီဘက္ေခတ္ ၁၉၈၇ - ၈၈ ႏွစ္မ်ားထဲမွာပါ
တကၠသိုလ္စာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ
ျဖဴ၀ါး၀ါးအရိပ္တခ်ိဳ႕
စာထိုင္ဖတ္ေနၾကတယ္။
တခိ်ဳ႕ဖတ္တာ .. ကဗ်ာစာအုပ္
တခ်ိဳ႕ဖတ္တာ .. သမိုင္းစာအုပ္
တခိ်ဳ႕ဖတ္တာ .. ႏုိင္ငံေရးစာအုပ္
ရုတ္တရက္
အျဖဴရိပ္တခုဟာ ထုိင္ရာကထ
“ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ့မယ္”
ေနာက္ထပ္ အျဖဴရိပ္တခု စာအုပ္ပိတ္
“ဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရေတာ့မယ္
ဗမာျပည္ကို ထိတ္တံုးခြ်တ္ေပးရမယ္”
သူတို႕ဟာ တိတ္ဆိတ္စြာ
အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားၾကပါေတာ့တယ္။
စာၾကည့္တုိက္ရဲ႕ စာအုပ္ပိတ္သံမ်ား
လြယ္အိပ္လြယ္သံမ်ား
ဖိနပ္စီးသံမ်ား အဆံုးမွာ
ေနာက္ထပ္ အျဖဴရိပ္တခု ထပ္ထြက္ ...
... ... ေနာက္ထပ္ ... ...
... ... ေနာက္ထပ္ ... ...

(၄)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
စာမသင္ျဖစ္တဲ့ စာသင္ခန္းတခုမွာ
အရိုးစုတအုပ္ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတယ္။
အရိုးစုတခုက ... ထုိင္ရာမွ ျဖည္းညွင္းစြာထ
“က်ေနာ္တုိ႕ ေတာ္လွန္ေရး
အာဏာရွင္ေတြ ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ”
စသည္ျဖင့္ ေျပာၾကား
အားလံုးျငိမ္သက္နားေထာင္ေနၾကတယ္။
အခန္းထဲမွာ
အက်ဥ္းေထာင္က ေျပးထြက္လာတဲ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မိန္႕ခြန္းေတြ
သတိၱဗံုးကို ေႏွာင္ထံုးခတ္
ပတ္ၾကားအက္ေနတဲံ ရန္သူ႕မ်က္ႏွာေတြ
အဲဒီမွာ ... အရိုးစုတခုက လက္သီးဆုပ္
သူ႕ႏႈတ္က တိုးတိုးေလးေျပာ
“ေတာက အေဖန႔ဲအေမေတာ့
က်ေနာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့မယ္ဗ်ာ”
ေၾကကြဲစြာ သူ႕မ်က္လံုးေပါက္တဲက
မ်က္ရည္ျဖဴတစက္
စီးသက္က်လာတယ္။

(၅)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
ပရ၀ဏ္ အ၀င္အထြက္လမ္းေတြမွာ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးေတြ
ဒရၾကမ္းႏွင္ေနၾကတယ္။
အဲဒီကားၾကီးေတြထဲမွာ
“ကမၻာမေၾက၊ ဗမာေျပ .. ဒါတုိ႕ေျပ
ဒါတို႕ေျပ ..တုိ႕ပိုင္တဲ့ ေျမ” ဆုိတဲ့
ေတးသံသာယာ
ညီညာစြာ ပဲ့တင္ေပၚထြက္
ေက်ာင္းသားလက္ေတြ ေသြးစိမ့္ယုိစီးခဲ့ျပီ
အခ်ဳပ္ကားျပာျပာၾကီးရဲ႕ ဦးထိပ္မွာ
သူတို႕ရဲ႕ တံဆိပ္ ... တုိ႕ရဲ႔အလံ
ဦးေခါင္းခံြမွာ အရိုးႏွစ္ေခ်ာင္း ကန္႕လန္႕ျဖတ္ထားတဲ့ သ႑န္သာ ျဖစ္တယ္။
ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းအိုၾကီးဟာ
ထြက္ခြာသြားတဲ့ အခ်ဳပ္ကားေနာက္
ေျပးလိုက္ခလုပ္တုိက္ျပီး လဲျပိဳက်
ခိ်ဳလြင္ရွတတဲ့ ေခါင္းေလာင္းသံထြက္ရမယ့္အစား
“သားေရ အေမ လိုက္ရွာေနတယ္ေလ .. သားေရ”
ဆိုတဲ့ ငိုရႈိက္ညည္းတြားသံအျဖစ္နဲ႕သာ
ရာဇ၀င္တုန္ခါေအာင္ ျမည္ဟည္းလာခဲ့ျပီ။

(၆)
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕
နီေမာင္းေသာလမ္းၾကီး၊ လမ္းငယ္မ်ားမွာ
ေဒါင္းအလံတလူလူလႊင့္ထူလို႕
ေက်ာင္းသားေတြ ခီ်လာပါျပီ
ရင္တအံုလံုးပြင့္ထြက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားက
ေရွ႕ဆံုကအလံကိုင္ျပီး ေသြးပြက္ပြက္အန္ထြက္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားေတြက
ေနာက္က ခီ်တက္လိုက္ပါလာတယ္။
“ဒီမိုကေရစီရရွိေရး ... တုိ႕အေရး”
“အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးေရး ... တုိ႕အေရး” တဲ့။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တခါတည္း အသုဘခ်ရင္း
တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့ၾကရတဲံ ငါတို႕ရ႕ဲေတာ္လွန္ေရး
ဘယ္ေတာ့မွ ... အရံႈးမေပးဘူးေဟ့ ...
ေသနတ္သံတခ်က္ေဖာက္ရင္
ရာဇပလႅင္မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားမယ္ ...
ေနာက္ဆံုးေန႕အထိ ...

(၇)
ငိုက္ျမည္းေနတဲ့ အင္းလ်ားေရျပင္ဟာ
ရုတ္တရက္ ရဲရဲနီေစြးသြားတယ္။
ခ်က္ျခင္းပဲ ေရေငြ႕ပ်ံတက္
ေကာင္းကင္ထက္မွာ တိမ္အျဖစ္ မုိးစက္ခို
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ မိုးေသြးေတြ ျပန္ရြာခ်
လွ်ပ္ေတြျပက္၊ မိုးေတြျခိမ္း ... ... ...
ဒိန္းဒံုး ဆူညံသြားတယ္ ...
အဲဒီအခါ ... ေက်ာင္းေတာ္မွာ ...
ပန္းေတြ ဖ်တ္ကနဲ ပြင့္ၾက
ငွက္ဆိုးေတြ ေ၀ါကနဲ ထပံ်ၾက
သစ္ရြက္ေတြ တလက္လက္ေတာက္ပၾက
ခံုတန္းလ်ားေတြ အုတ္ဂူအျဖစ္ေျပာင္းလဲၾက
ေျမၾကီးေတြ တုန္ခါေတာ္လဲၾက
တုိ႕အေရး .. တို႕အေရး .. တုိ႕အေရး .. တို႕အေရး
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႕
ဗမာျပည္ၾကီး တ၀ုန္း၀ုန္းရုန္းကန္
ႏိုးထျပီး ေနာက္ဆံုးျငိမ္သက္သြားတဲ့အခါ
ငါတို႕ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ ... ...
တလဲ့လဲ့ တ၀င္း၀င္း
ေသြးနီေရာင္ ေတာက္ပခါ ...
အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းတို႕ရဲ႕
ဂူဗိမာန္ၾကီးပမာသာ တည္ရွိေနပါေတာ့တယ္ ...။

(၈)
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးၾကား
ခု ... ေသြးပင္လယ္ၾကီးျခားေနပါျပီ ...
“ေက်ာင္းဖြင့္ျပီ” ဆိုတဲ့ အာဏာရွင္ေတြဟာ
ေသြးပင္လယ္ၾကီးကို ေက်ာ္နင္း
ထံုးတံတားၾကီးကို ေက်ာ္ခင္းေပးတယ္။
တခ်ိဳ႕ေတြက ေက်ာင္းတက္လာၾကလိမ့္မယ္ ...
အဲဒီထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ...
“အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ” လို႕
စိတ္မေကာင္းစြာေျပာရင္း ...
ထံုးတံတားကို ေလွ်ာက္နင္း ...
ေက်ာင္းခန္းအတြင္း ၀တၱရားအရထိုင္
ငါတို႕ ... နားလည္ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါတယ္ ...
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ...
“ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္” ေကာင္းေၾကာင္းေျပာရင္း
ထံုးနံ႕သင္းတဲ့ ပန္းခင္းကိုျဖတ္ ...
ရီးစားထားဖို႕ ေက်ာင္းျပန္တက္လိမ့္မယ္။
အဲဒီလုိ ... လူစားေတြကိုေတာ့ ...
ငါတို႕က ခြင့္လႊတ္သည့္တိုင္ေအာင္
ရာဇ၀င္က ခြင့္မလႊတ္သေရြ႕
သူတို႕ဟာ ... သမိုင္းမွာ ...
“သစၥာေဖာက္” မ်ားသာျဖစ္တယ္။

(၉)
ေက်ာင္းသားနဲ႕ေက်ာင္း
တေန႕ေတာ့ ေပါင္းရမွာပဲ
ငါတို႕ေတြ ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္ကူးျပီး
ေက်ာင္းၾကီးဆီ အေရာက္သြားၾကမယ္။
ေသြးပင္လယ္ၾကီးဟာ
တေငြ႕ေငြ႕ပူျခစ္ ဆူပြက္
ထက္ေကာင္းကင္ မုန္တိုင္းတို႕ အစပိ်ဳး
ေသြးလႈိင္းတံပိုး တ၀ုန္း၀ုန္းျပင္းထန္
ငါတို႕ေတြ
ငါတို႕ေတြ လွည့္မျပန္ဘူး၊
ငါတို႕ထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ...
ကိုယ့္အရိုးကိုယ္ခ်ိဳး ေလွအျဖစ္ထြင္းထု
ငါတုိ႕အထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ ...
ကိုယ့္အသားကိုယ္လွီး ေလွနံရံအျဖစ္ ခင္းရုိက္
ငါတို႕အထဲက တခိ်ဳ႕ဟာ ...
ကုိယ့္လက္ဖ၀ါး ကိုယ္ရုိက္ျဖတ္
ေလွရြက္အျဖစ္ စပ္ခ်ဳပ္
မုန္တိုင္းကို ခဲြ၀င္
ေသြးပင္လယ္ကို ျဖတ္ျပီး
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီသြားဖုိ႕
လုပ္ေနတယ္...။

(၁၀)
ေနာက္ဆံုးမွာ ...
ေဒါင္းအလံကို ... ေျဇာင္းဆန္ေအာင္ လႊင့္ထူရင္း
အမွန္တရားတခုထံ
ငါတို႕ သစၥာအဓိဌာန္ျပဳ
အို ... သူရဲေကာင္းတို႕
အုိ ... က်ဆံုးခဲ့ေလေသာ
ဒီမိုကေရစီ တုိက္ပဲြ၀င္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း ...
သူရဲေကာင္းတို႕
ထာ၀စဥ္မပ်က္ျပယ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္
ျမင့္ျမတ္စြာ က်ဆံုးခဲ့ေသာ ...
သင္တို႕၏၀ိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာ ...
ထက္ေအာက္၀န္းက်င္၌
ပံ်႕ႏွံ႕တည္ရွိၾကကုန္ေတာ့၏။
ထိုေသာ ...
သင္တို႕၏၀ိညာဥ္တန္ခိုးေတာ္မ်ားသည္
ငါတို႕၏ခႏၶာကိုယ္ေနရာအႏွံ႕အျပားသို႕
ထုိးေဖာက္ယိုစိမ့္စီး၀င္ကာ
ရဲရင့္ျခင္းမွာ ငါတို႕အားျဖစ္တည္ေစေတာ့၏။
အုိ ... သူရဲေကာင္းတို႕
အို ... က်ဆံုးေလေသာ
ဒီမိုကေရစီတုိက္ပဲြ၀င္
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း သူရဲေကာင္းတို႕
ဗမာျပည္ကို ရွိခိုးကာ
ဤေသြးပင္လယ္အား
ငါတို႕ ျဖတ္ကူအံ့
မုိးလံုးျပည္ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးသံမ်ားၾကားမွာ
ငါတို႕၏ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ျမင္ပါေစသတည္း။ ။

(ေရႊဘုန္းလူ)

တာရာမင္းေ၀-ေက်ာင္းသားအထၳဳပတၱိ(အျပည့္စံု)

တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ရွားပါးကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္
(၁)
မင္းရဲ႕ ႐ုပ္အေလာင္းဟာ
ျခေသၤ့ဂူထဲမွာ ႐ွိလိမ့္မယ္
အေမွာင္စုန္းစုန္းမွာ
အရာအားလံုး ေမ့ေဖ်ာက္ပစ္
ေနာက္တစ္ေခတ္ မင္းေအာင္ျမင္ေစကြယ္

အက္ကြဲေနေသာလက္မ်ားနဲ႔
ဘုရားသခင္ထံငါတို႔ဆုေတာင္း
မင္း.. ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ..လို႔
ငါတို႔ရဲ႕
ေသြးတစ္စက္ကို ထက္၀က္ခြဲ
မင္းခံတြင္းထဲ
တဲတဲေလးေလွ်ာခ်ၾကည့္ယင္
ႏႈတ္ခမ္းေသမ်ားက
ဖြဖြတိုးတိုးေလး လႈပ္႐ွားေအာ္ျမည္
ဒီ..မို..က..ေရ..စီ..
ဒီမိုကေရစီလို႔ .. ဆိုလိမ့္မယ္
ညီေလးရယ္
ရႏိုင္မယ္ဆိုယင္
မင္းရဲ႕အ႐ိုးတစ္မႈံကို
နိဗၺာန္ဘံုအထိယူၿပီး
ဘုရား႐ွင္ကို ျပၾကည့္ခ်င္တယ္..
မင္းဟာ သူရဲေကာင္းေလးျဖစ္တယ္
မင္းဟာ အာဇာနည္ေလးျဖစ္တယ္
မင္းဟာ ဗမာေက်ာင္းသားေလး.. ျဖစ္တယ္ေလ။

(၂)
ေရငတ္သလို.. ငတ္ခဲ့ရတဲ့
ဗမာျပည္က “လူ႔အခြင့္အေရး”ဟာ
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ
သခ်ၤဳ ိင္းေျမမွာ
တရား႐ံုးရဲ႕ ရာဇ၀တ္မႈေတြထဲမွာ.. ႐ွိေနတယ္..
မင္း.. စြန္႔ခြာခဲ့တဲ့
စာသင္ေက်ာင္းကေလး
မင္းသတင္းေတြ ေမးေနၿပီ
မင္းရဲ႕ စာအုပ္ေဟာင္းထဲမွာ
ဆရာမရဲ႕ မွတ္ခ်က္...
မင္းအတြက္...
“ေနာက္ထပ္စာအုပ္အသစ္လဲပါ” တဲ့
စာအုပ္မလံုေလာက္မႈ
ေဖာင္တိန္မလံုေလာက္မႈ
မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းခန္းထဲအိပ္ေနမႈ.. စတဲ့
လူမႈကိစၥအ၀၀
မင္းခ်ည္းမွ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးကြယ္
တိုက္ပြဲမွာ
ခၽြန္ျမစြာ ေတာင္းဆိုႏိုင္ဖို႔
ေခါင္းေလာင္းအိုႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္
ခ်ီတက္လာတဲ့ အာဇာနည္ေလးေရ..
ခြပ္ေဒါင္းရဲ႕
တစ္ေၾကာင္းစာခၽြန္
သမိုင္းစင္ကိုထမ္း
ရာဇ၀င္ၾကမ္းခက္ ေသြးစက္႐ႊဲစို
ခုေတာ့..
မင္းရဲ႕ ခံုနံပါတ္ေလး “ငို” ေနၿပီ... ။

(၃)
ေ႐ႊဘုန္းေရာင္လက္၀င္းတဲ့
ႏွင္းျပာျပာမနက္ဦးမ်ားမွာ
ဒို႔ ကမၻာကို
ျပန္လာဦးမွာလား.. ဟင္...
“အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္
သား .. ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္” တဲ့
မင္းထားခဲ့တဲ့ စာတိုကေလး
မင္းတို႔ အိမ္ကို ေပးလိုက္ၿပီ
ယိုင္ရဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းေနတဲ့
မင္းတို႔ရဲ႕ အိမ္ကေလးထဲမွာ
မင္းရဲ႕ ေဖေဖဟာ
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ထားတယ္..
မင္းရဲ႕ ေမေမဟာ
အခန္းေထာင့္မွာ
ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ၿပီး
မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းတစ္ခုကို အေဖာ္ျပဳ
(ရင္ထဲမွာေတာ့)
သား ျပန္ “လု” ေန႐ွာေတာ့မယ္။

“ေကာင္းမြန္စြာ
သၿဂၤဳ ိဟ္ၿပီးစီးပါေၾကာင္း” .. တဲ့
အေလာင္းကိုမွ
မျမင္ရ မေတြ႕ရ
ဘယ္ေနရာမွာ က်ဆံုးခဲ့သလဲ ညီေလးရယ္...
ေဒါင္း႐ုပ္ကေလးလိုပဲ
မင္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိဟာ
အေတာင္ပံပါတယ္
တိုက္ပြဲ၀င္တယ္
ႏြယ္လိုပတ္ခ်ည္ ခိုင္က်ည္နစ္စူး
ေရာက္ေလရာဘ၀အဆက္ဆက္မွာ
မင္း.. ေမာ္ဖူးရျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
ကင္းေ၀းပါလိမ့္မယ္ ... ။

(၄)
အိမ္ထရံမွာ
တခါခါ မင္းမ်က္ရည္သုတ္တဲ့
စုတ္ခ်ာခ်ာ လြယ္အိတ္ကေလး
ေခတ္ေဘးေခတ္ဒဏ္သင့္ေန႐ွာတယ္..
“ေခတ္လြတ္လပ္မွ
ေက်ာင္းသားလြတ္လပ္မယ္”
အ႐ြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ေတြး
“ေက်ာင္းသားအေရး”ဆိုတာ
မင္းမွာ မ႐ွိခဲ့ပါဘူး
“ဘုရားေခတ္မွာဆိုယင္
ရဟႏ ၱာျဖစ္တဲ့အထိ လိမၼာမယ္”
ဒါေပမယ့္...
“အေမွာင္ေခတ္မွာေတာ့
အာဏာ႐ွင္ကို ဖီဆန္တယ္”
ညီေလးရယ္ မင္းသိပ္မွန္တယ္..

ခံယူခ်က္ကို
အေျမာက္ဆံလို ပစ္ေဖာက္
အေ၀းဆံုး အျမင့္ဆံုး
ဘ၀တဆံုး မင္းေရာက္ခဲ့တယ္..
စစ္ေမာင္းသံၾကားယင္
ခြာတ႐ွပ္႐ွပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့
ေခတ္ရဲ႕ စစ္ျမင္းကေလးလို မင္းဟာ
ရာဇ၀င္ကို ထိုးခြဲ
တိုက္ပြဲကို ဒုန္းေဖာက္
မီးေတာက္ဆူးျခစ္
ေခတ္သစ္ပူေဇာ္
ေတာ္လွန္တဲ့ ညီေလးေရ
ခြပ္ေဒါင္းအေပါင္းရဲ႕
ေကာင္းခ်ီးၾသဘာသံေစ
မင္းေရာက္ရာအရပ္က ၾကားပါေစ...

(၅)
ညီေလးေရ
ရာဇ၀င္ေရးရာ
စာအုပ္ပိတ္
ေတာ္လွန္ေရးမွာ “အိပ္”ေတာ့ေနာ္
စိတ္ခ်သြားပါ
အရာအားလံုးကို ေမ့ေဖ်ာက္
ေသြးနဲ႔တည္ေဆာက္တဲ့ အုတ္ဂူတစ္လံုး
တေလာကလံုး လင္ေစအားကြယ္..
တိမ္သား႐ိုးရီ
ဒီမိုကေရစီ ေတာင္တက္လမ္းက
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေက်ာက္ေလးေတြအျဖစ္
စြဲနစ္က်န္တင္လို႔ .. ေအာင္ျမင္မွာပါ
ဗမာျပည္အတြက္
လိုအပ္တဲ့
“လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ”
အေ႐ွ႕ဖက္အရပ္မွာ
ျခေသၤ့ေတြ ခ်ီလာၿပီ
စစ္ျမင္းေတြ ၿပိဳင္လာၿပီ
ခြပ္ေဒါင္းေတြ ပ်ံလာေနၿပီေလ..
ညီေလးရယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ေအးျမစြာ
႐ွင္းသန္႔စြာ
ေနာက္ဘ၀မွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္စမ္းကြယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ယမ္းေငြ႕တလူလူၾကားထဲမွာ
မင္းခ်စ္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးဟာ
ေဒါင္းအလံကို ပန္းလို ပန္လို႔ လွလို႔..
ေၾသာ္..
ေဒါင္းအလံကို ပန္းလို ပန္လို႔
လွလို႔ပါပဲ .. ညီေလးရယ္.... ။ ။

ေ႐ႊဘုန္းလူ

(ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမၼဂၢမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ထုတ္ေ၀ေသာ “အေရးေတာ္ပံုမွ ထြက္လာေသာ ၀ိညာဥ္မ်ား၏ ပံုရိပ္မ်ား” ကဗ်ာစာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ကဗ်ာကို မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္)

Monday, August 13, 2012

အိပ္မက္အလြန္-တာရာမင္းေ၀

ႏွင္းေတြလို
တ၀င္း၀င္းေတာက္မယ္ထင္ခဲ့တဲ့ေကာင္
ခုေတာ့ …. ေဆာင္းလူက မလွ၀င္ျပီ။
ေႏြရယ္
ေက်ာက္ဂူထဲက ထြက္ခဲ့ပါေတာ့။
မိုးကာအက်ီ ၤေလး၀တ္ျပီး
ထီးကေလးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ပါ။
တာရာမင္းေ၀

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အဲဒီလူၾကီး-တာရာမင္းေ၀



ကိုယ္ကလည္း ကိုယ္ပါပဲ
ဓားအိမ္မွားစြပ္မိတဲ့ဓားလို ျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒီလူၾကီးကလည္း အဲဒီလူၾကီးပါပဲ
သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ စျမင္းတံုးတစ္ေနသလိုပါပဲ။
ရြံတိုင္းလည္း ကိုယ္က တံေတြးမေထြးတတ္ေတာ့ ခက္ပါရဲ႕။
တာရာမင္းေ၀

အခ်ိန္းအခ်က္-တာရာမင္းေ၀

ငါ့ဖိနပ္ကို ခၽြတ္ေပးလို႔ရပါတယ္
ငါ့ေျခေထာက္ကို ခ်ဳိးမေပးႏိုင္တာေတာ့
ခြင့္လႊတ္ပါ။
တစ္ခုေတာ့ ကတိျပဳပါရဲ႕
(တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တို႔ျပန္ဆံုၾကရင္)
မင္းလုပ္ရဲမလား
ေသတြင္းကို အတူတူ တူးၾကမယ္ေလ။
တာရာမင္းေ၀

ေဟာဒီဆိုက္ေလးရဲ႕ အၾကီးမားဆံုးရည္ရြက္ခ်က္

၁။ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ကဗ်ာမ်ားထဲမွ ကိုယ္နွစ္သက္ခဲ့ေသာ
ကဗ်ာမ်ားကို ပရိတ္သတ္ဆီသို႔ ျပန္ျပသေပးရန္
၂။ ကဗ်ာကိုျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားသူတို႔အတြက္
ကဗ်ာမ်ားကို အလြယ္တကူ ဖတ္ရႈနိုင္ရန္
၃။ တျခားျပင္ပအေၾကာင္းအရာမ်ား မစြက္ဖက္ပဲကဗ်ာတစ္ခုတည္းသက္သက္
အေျခစိုက္စခန္းေကာင္းျဖစ္ရန္