ဘာလဲကြယ္…
ဘာမွမသိနိုင္ေအာင္
ခ်စ္မိသြားတာ အျပစ္ေပါ့
‘ခ်စ္မိသူေလာက္ လူမိုက္မမည္’တဲ့
ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၾကေပါ့ေလ…
ကံတရားရဲ့အလိုက်
နွလံုးသားရဲ့အလိုက်
ေသေသေၾကေၾကခ်စ္မိသြားတယ္
အဲ့ဒီ့အတြက္ေၾကာင့္နဲ ့
မွားမယ္ဆိုလဲ မွားပါေစေတာ့ကြယ္
ဟိုးအေ၀းကိုေငး ေတြးမိတယ္
ပင္လယ္နဲ ့ ကမ္းေျခလို…
ေပါင္းဖက္ၾကရရင္ေကာင္းမယ္လို ့…
တစ္ေန ့ေန ့ေတာ့
ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္…
(ဟုတ္နိုးနိုးနဲ ့)
ငါ…မီးျပတိုက္မထားတဲ့ ပင္လယ္မွာ
လက္ပစ္ကူးေနမိတယ္…
ဒီအခ်ိန္ဆို သူ ့ဆံႏြယ္ေတြ လြင့္ေနေရာေပါ့
ခဏေမ့ထားဖို ့ၾကိဳးစားေနတာေတာင္
‘သူ’ ကေပၚလာေသးတယ္
ဒီစိတ္ေတြေၾကာင့္ပဲ
ငါစစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ကို
ရူးေနရပါျပီ…
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့ လူသား
အိပ္မက္ေတြကလည္္း နွိပ္စက္လို ့ေပါ့
ဘာလဲကြယ္…
ရိုးရိုးသားသားခ်စ္မိခဲ့တဲ့
ရလဒ္က ဆိုးရြားစြာခံစားရျခင္းတဲ့လား
(ေသေလာက္ေအာင္ခံစားရပါေစ)
ဒဏ္ရာေတြ အျပိဳင္းအရိုင္းထ
နာက်င္ျခင္းေတြနဲ ့ အတူ
ငါ ဆက္ခ်စ္ေနဦးမယ္…
ငါ..ဆက္..ခ်စ္..ေန..ဦး..မယ္
ေရႊၾကယ္မိုး
ကြ်န္ေတာ္ရြတ္ဖို ့ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။
ေကာင္းမေကာင္းေတာ့မသိဘူး...
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ