ခရီးသည္ (မင္းခိုက္စိုးစန္)

ေမေမရယ္ .. စိတ္မပူပါနဲ႔၊
သား .. အေဝးႀကီးမသြားပါဘူး
    အခန္းနံပါတ္ (302) တင္ပါ ..။

ေမေမရယ္ ..
အဲဒီ ဟိုတယ္ခန္းေလးထဲမွာေလ
    လိေမၼာ္သီးစိပ္ေလးေတြ ႏႊာထားတဲ့
    အျဖဴေရာင္ ပန္းကန္ျပားတစ္ခ်ပ္ရွိတယ္၊
    သားနဲ႔ သူမ
    အတူတူ ဖြာရိွဳက္ခဲ့ၾကတဲ့ စီးကရက္တို တစ္စလည္းရွိတယ္၊
ဟုတ္ကဲ့ ..
သား .. အေဝးႀကီး မသြားပါဘူး ေမေမရယ္၊

ေသၿပီးခါစ အေလာင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ
အုပ္လႊမ္းလိုက္တဲ့ အဝတ္စလိုမ်ိဳး
    ႏွစ္သိမ့္မႈေတြရယ္ ..၊
ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕
အနံ႔အသက္လိုမ်ိဳး
    ေႏြးေထြးမႈရယ္ ..၊
အဲ့ဒီအခန္းေလးဟာ တကယ္ေနေပ်ာ္တယ္ ေမေမ၊\

ကမာၻၾကီးနဲ႔ ေဝးရာကို ထြက္ေျပးခ်င္တိုင္း
သားေလ
(302) ဆိုတဲ့ အခန္းေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္း အတြက္
အိမ္မက္ေတြကို ယက္ယက္ၿပီး လိုက္ရွာရေသးတယ္ ..
    အဲဒီ တြင္းေအာင္း သတၱဝါေလးတစ္ေကာင္ဟာ
    ကၽြန္ေတာ္ေပါ့ ..။

အဲဒီ ဟိုတယ္အခန္းထဲက တီဗီမွာ
ခပ္ညံ့ညံ့ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကား လာေနတယ္၊
    သူတို႔ တစ္ခုခုကို လိမ္ညာေရာင္းခ်ေနၾကတယ္ .. ေမေမ

အဲဒီ အခန္းေလးထဲမွာပဲ
ေဘာလံုးပြဲ တစ္ပြဲကန္ၾကတယ္ ..
    လူေတြ ေအာ္ဟစ္ၾက၊ လူေတြ ေဒါသထြက္ၾက
    လူေတြ အားေပးၾက၊ လူေတြ ဆဲေရးၾက
    ေအာင္ပြဲခံတဲ့ အသင္းက လက္ေတြေဝွ႔ရမ္း
    ကြင္းစိမ္းစိမ္းကို နမ္းရွဳံ႕လို႔ …
ဒါနဲ႔ .. သား တီဗီကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္၊
ဖ်ားနာမႈကိုပဲ ေခ်ာ့သိပ္ေတာ့မယ္ ေမေမရယ္ …

ဘယ္သူဟာ
ေႏြဦးကို ပူေဇာ္ခ့ဲဖူးသလဲ ..၊
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သတိရျခင္းကိုေတာင္
တိုးတိုးကေလးပဲ ညည္းတတ္တယ္ ..

အခန္းထဲမွာ တယ္လီဖုန္းသံ ျမည္လာတယ္
“တီ … တီ … တီ … …”
ဖုန္းကို ေကာက္မကိုင္ျဖစ္ဘူး၊
ဒီအတိုင္းပဲ ေငးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
    တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ ငါ့ကို ေခၚေနရွာေပါ့ ..

သူရဲေကာင္းဆန္ျခင္းေတြကို
အခန္းဝက ေျခသုတ္ခံုမွာ သုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။
    သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို
    နမ္းရိွဳက္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ …
ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားမႈကိုပါ
အိမ္သာေႂကြခြက္ထဲ ပစ္ထည့္ျပီး
“ဗြမ္း” ခနဲ ေရဆြဲခ်လိုက္တယ္ ..။

ဘယ္အေရာင္ကို အႀကိဳက္ဆံုးလဲ .. လို႔
    ေမးေတာ့
    “ပန္းႏုေရာင္ကို အႀကိဳက္ဆံုး..” တဲ့
သူမက ျပန္ေျဖတယ္၊
    မနက္ျဖန္က်ရင္ ..
    ရန္ကုန္ – မႏၲေလး လမ္းမႀကီးတစ္ခုလံုးကို
    ပန္းႏုေရာင္ သုတ္ေပးရဦးမယ္ .. ေမေမရယ္၊

အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ေတြ႕ရင္ ေျပာျပလိုက္ပါ ..
    ကမၻာေပၚမွာ .. ပန္းႏုေရာင္ စစ္စစ္ကို
အခန္း(302) မွာသာ ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေပါ့။

“ဟဲလို .. House Keeping ကပါ၊
သရီး အို တူး အတြက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါအသစ္ လဲေပးရဦးမလားရွင္ .. ”
ဟင့္အင္း .. ၊ သြားစမ္းပါ ..
လာမေႏွာက္ယွက္ၾကနဲ႔ ..
    အခန္း (302) ထဲမွာ
    သူမဟာ ငါ့ရဲ႕ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါေလးျဖစ္တယ္၊

အို .. ကမာၻေျမကို ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိသူတို႕!
    ကိုလံဘတ္စ္ .. တို႔ !
သင္တို႔ႏွင့္ ငါ .. မပတ္သက္လို။
အခန္းနံပါတ္ သံုးရာ့ႏွစ္ဟာ
ငါေတြ႔ရွိထားတဲ့ ကုန္းေျမ အသစ္ျဖစ္တယ္၊
ငါ့ရဲ႕ ကိုလိုနီ ျဖစ္တယ္။
    အဲဒီမွာ ..
    ေခါင္းအံုးေလးတစ္လံုးကို ဘုရင္ခံလုပ္၊
    အနမ္းေတြနဲ႔ ဓါးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္မယ္။

သူမနဲ႔ မွားယြင္းခြင့္ ရတာကိုပဲ
ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မယ္ ..
    သူမနဲ႔သာ မမွားယြင္းခဲ့ရဘူးဆိုရင္
    အမွန္တရား ဆိုတာဟာလည္း
    သိပ္ကို အက်ည္းတန္ေနမွာ မို႔လို႔ပါပဲ၊

ကဲ ..
သားကို သြားခြင့္ျပဳပါ ..
    သိပ္အေဝးႀကီးမွ မဟုတ္တာ
        အခန္းနံပါတ္ (302) တင္ပါ .. ေမေမ။

ငွက္ေတြေတာင္ ညေန အိပ္တန္းဆီ ပ်ံၾကၿပီေလ
ငါကေတာ့ အခုမွ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ရသူပါ ..
    “ေစာေစာထ၊ သြားတိုက္၊ မ်က္ႏွာသစ္..” လို႔
    ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ သင္ေပမယ့္
    ေစာေစာမထလည္း .. မ်က္ႏွာကေတာ့ သစ္ရတာပဲ မဟုတ္လား၊
ဘဝဆိုတဲ့ ဟာကသာ ေသခ်ာရင္
(တီဗီမွာလို ..)
မနက္ျဖန္အစီအစဥ္ကို ေၾကျငာခ်င္ပါတယ္။

သူမရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ဟာ
ေၾကာင္ေပါက္စေလးနဲ႔ တူတယ္ ..၊
    အခန္းနံပါတ္ (302) ဟာ
    ေၾကာင္တစ္ေကာင္စာ က်ယ္ဝန္းတဲ့
    တိရိစာၦန္ရံု တစ္ရံုေပါ့။

အဲဒီအခန္းထဲမွာ ..
    လိေမၼာ္ေရာင္ အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရွိတယ္ ..
    မီးပူတိုက္ထားတဲ့ အိပ္ယာခင္း ျဖဴျဖဴရွိတယ္ ..
    အစိမ္းႏုေရာင္ ျပတင္းေပါက္ ခန္းဆီးေတြရွိတယ္ ..
    ကုတင္ေဘးက စားပြဲတင္ မီးအုပ္ေဆာင္း နားမွာလည္း
    တယ္လီဖုန္း လမ္းၫႊန္စာအုပ္ ရွိပါတယ္ ..၊

မရွိတာဆိုလို႔ တစ္ခုတည္းပါဗ်ာ၊
    (ခင္ဗ်ားတို႔ အဟုတ္ႀကီးလုပ္ၿပီး ေျပာ .. ေျပာေနတဲ့)
“ပန္းတိုင္” ဆိုတဲ့ ဟာေပါ့ ..။

    ခင္းထားတဲ့လမ္းကိုေလ်ာက္မွ
    “ခရီး” ဆိုတာ ေရာက္သတဲ့လား။
    ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြက လမ္းေတြနဲ႔ မဆံ့ေတာ့
    စဥ္းစားရျပန္တယ္ ..။

မုန္တိုင္း ဆီေရးတဲ့စာကို
ဘာလိပ္စာမွ တပ္ဖို႔ မလိုဘူး ..။
(ဒါေၾကာင့္ ..) ေလေျပေလညင္းကိုပဲ ဖတ္ျပလိုက္ေတာ့တယ္ ..
    ေမေမရယ္ .. စိတ္မပူပါနဲ႔
    သား .. အေဝးၾကီးမသြားပါဘူး
    အခန္းနံပါတ္ (302) တင္ပါ ..။
   
အခုေလာက္ဆို ..
    သား ျပန္အလာကို သူေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရွာေရာ့မယ္
    (သားကို…)
    ခရီးသြားခြင့္ ျပဳပါ ေမေမ …။

                      မင္းခိုက္စိုးစန္

                             2007