သတ္ေသသူမ်ား

ငါ့ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မ်ိဳးဆက္ ႏွစ္ဆယ္ ရွိခဲ့တယ္။
အနည္းဆုံး။
ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့မသိ။ မနက္တုန္းက
ျပတင္းေပါက္ပြင့္ေနလို႕မ်ားလား မေျပာတတ္
ငါတို႕ထဲက တစ္ေယာက္ အေပၚဆုံးထပ္က ခုန္ခ်သြားတယ္။

သူျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္
ငါတို႕ေတြတစ္ေယာက္မက်န္ ဒိုင္ဗင္ထိုးစင္ေပၚက
ခုန္ခ်သလို ခုန္ခ်ေနလိုက္ၾကတာ သံၾကိဳးတြဲလိုက္ၾကီးလို
အစုလိုက္အျပဳံလိုက္ သတ္ေသတတ္တဲ့ ၾကြက္ေတြလို။

နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့
မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ငါကိုယ္တုံးလုံး။
အမ်ားေယာင္လို႕လိုက္ေယာင္ရတာကို ရွက္ရွက္နဲ႕ ငါလည္းခုန္ခ်လိုက္တယ္။
တိုက္အျမင့္ေလးထပ္နားေလာက္မွာ ငါအသက္ထြက္သြားပုံရတယ္။
ႏွစ္ထပ္ေတာင္မေရာက္ေသးဘူး
ငါ့အေၾကာင္းလူေတြစကားထဲထည့္မေျပာေတာ့။
  

ဒါမင္းကို
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ တစ္ေယာက္ကေျပာျပေနတာ။
သူလည္း ငါတို႕ထဲကတစ္ေယာက္ပဲ။
ႏွင္းဆီနံ႕ရလို႕ထြက္ၾကည့္တာတဲ့။

Romania ႏိုင္ငံသား ကဗ်ာဆရာ Marin Sorescu (1936-1996) ၏ Suicide ကို ကိုကိုသက္ ျမန္မာမွဳျပဳသည္။

 ဒီကဗ်ာေလးကို ေဟာဒီ့ေနရာ ကရတာပါ...ဘာသာျပန္ကဗ်ာေလးေတြလိုခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ျဖစ္သြားပါတယ္