ေသြးရူးေသြးတမ္းေတြ
ငါ့ဆီက မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔ေတာ့ ။
မင္းႏွလံုးသားဆီ အေရာက္လာဖို႔အတြက္
အခက္ခဲဆံုးလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သမို႔
ငါဟာ
စစ္သူၾကီး ဟန္နီေဘာလည္း ဟုတ္ရဲ႕။
မစိုက္ပ်ိဳးရေသးတဲ့
မ်ိဳးေစ့ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္သလိုမ်ိဳး
ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးေတြကို သယ္ေဆာင္ၿပီး
ငါေရာက္လာခဲ့ေပါ့။
အမွန္တရားရဲ႕ေနာက္
ဒုတိယေၿမာက္က်ဆံုးသူဟာ ငါပါ။
ဒိုင္ႏိုေဆာေတြ
ဘာေၾကာင့္မ်ိဳးတံုးခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို
လူေတြ အၿငင္းပြားေနရသလိုမ်ိဳးေပါ့ေလ ။
ကမၻာေၿမေပၚက
မသိမႈအားလံုးကို တင္စားဖုိ႔
ငါ့ကို ေမြးဖြားခဲ့သတဲ့ ။
တကယ့္ကို ပါးပါးလႊာလႊာေလး လြဲေခ်ာ္ခဲ့တာပါ
ဒါနဲ႔ပဲ တို႔ တစ္ဘဝလံုး ေဝးခဲ့ၾကရ။
အနာဂတ္ဟာ
ဘယ္ေတာ့္မွ ငါ့ဆီကိုေရာက္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး
ငါ့အခ်စ္ဟာ
လူ႕သမိုင္းရဲ႕ ဘယ္လိုေခတ္မ်ိဳးမွာမွ
အစားထိုးလုိ႔မရတဲ့ ေကာင္းကင္ဆန္မႈ မ်ိဳးပါ။
စက္ဝိုင္းလို ပ်ံသန္းေနတဲ့
အခ်ိန္ေတြရဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္းၿခင္းထဲမွာ
မေရရာတဲ့ တန္ဖိုးေတြအတြက္
မေရရာတဲ့ ဘဝေတြကို ေပးဆပ္ရင္း
မင္းနဲ႔ငါ ေဝးၾကရၿပီလား ။
မခိုင္မာတဲ့ထိပ္ဖ်ားေပၚမွာ
ေၿပာင္းၿပန္လွန္ၿပီး စိုက္ထားတဲ့
ပိရမစ္ၾကီးတစ္ခုလို
တစ္ဘိုင္းဘိုင္းလဲက်
သုညကို စက္ဝိုင္းနဲ႔ လြဲမွားခဲ့သူပါ။
ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာေတာ့
ပင္လယ္ကမ္းေၿခအတုတစ္ခုမွာ
ရမ္ပုလင္း အစစ္တစ္လံုးကို
ေမာ့ေသာက္ပစ္လုိက္ရဲ႕ ။ ။
ပိုင္စိုးေဝ
(ပန္းႏုေရာင္ ဆံပင္မ်ား၏ ခ်ည္တိုင္ …မွ..)
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ