ကေလးကဗ်ာေလးေတြကို ႐ြတ္ဆိုရင္း
သူ႕စိတ္သူ မပီကလာပီကလာ ဖြဲ႕ဆိုၾကည္ႏူးေနတတ္ၿပီ
ေဒါသႀကီးတတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာစာအုပ္ထဲ
၀လံုးလို႔သူထင္ေနတဲ့ပိန္ခၽြန္းခၽြန္းအကၡရာေလးေတြ
ညီမေလးေရးျခစ္ထားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္
သူမသိဘဲ သူခင္ေနတဲ့ဖိုးသာထူးႀကီးလို
အလြန္၀တဲ့ညီမေလး
အသားေလးကေဖြးလို႔ စိတ္သေဘာထားေလးက ေဖြးလို႔
သူနဲ႔႐ြယ္တူေခြးေလး၊ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ ကစားတဲ့အခါ
ညီမေလးဟာ
ေခြးေပါက္စေလးတစ္ေကာင္၊ေၾကာင္ေပါက္စေလးတစ္ေကာင္
သူနဲ႔႐ြယ္တူကေလးေတြနဲ႔ ကစားတဲ့အခါ
ညီမေလးဟာ ေလာကႀကီးရဲ႕ပထမဆံုးအေတြ႕အႀကံဳေတြကို
သင္ယူေနတဲ့ေက်ာင္းသူသစ္ေလးတစ္ေယာက္
ဆည္းလည္းေလးေတြ တခၽြမ္ခၽြမ္ လႈပ္ခတ္သလိုမ်ဳိး
လင္းလင္းသန္႔သန္႔ ရယ္ေမာတတ္တဲ့ညီမေလး
သူငိုတာေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ျဖဴတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ေရာက္တာနဲ႔
ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕သြားတယ္ဆိုရင္
အဲဒါဟာ ညီမေလးေၾကာင့္ပါ
ဘ၀အေမာေတြေျပေစတဲ့ေရေအးေအးတစ္ခြက္လို
ညီမေလးဟာ
ဘ၀ေသာကေတြ ေျဖဆည္ရာ တရားဓမၼလည္း ျဖစ္တယ္
ေနာက္ဆိုရင္ ညီမေလးက ကႀကီး၊ခေခြးေတြ သိလာမယ္
a,b,c,d,ေတြ သိလာမယ္
၁၊၂၊၃၊၄၊ေတြ သိလာမယ္
ေက်ာင္းဥယ်ာဥ္မွာ ဖူးပြင့္လာမယ့္ညီမေလးအတြက္
ကေလးဘ၀ကို ကေလးတစ္ေယာက္လို ျဖတ္သန္းပိုင္ခြင့္သာ
ရေစခ်င္ပါရဲ႕ကြယ္
ပံုျပင္ေတြဖတ္တတ္လာတဲ့အခါ
ဘ၀ကို ပံုျပင္ေတြထဲကအမွန္တရားနဲ႔
ညီမေလးတိုင္းတာဆံုးျဖတ္ေနမွာပါ
ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ဆိုေတာ့ ညီမေလးက
ေလာကႀကီးကို သူ႕လို ႐ိုးသားတယ္ထင္မယ္
လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တုန္းက ကိုႀကီးဟာ
ငိုခဲ့မယ္ ရယ္ခဲ့မယ္
အခုထိလည္း ငိုေနရတုန္းပဲ ရယ္ေနရတုန္းပဲ
အခု ညီမေလး ငိုေနၿပီ ရယ္ေနၿပီ
လာမယ့္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာလည္း
ညီမေလး ငိုေနဦးမွာပဲ ရယ္ေနဦးမွာပဲ
လူဆိုတာ . . .
ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမႈရဲ႕ေက်းကၽြန္မဟုတ္လား
ညီမေလးဟာ မာသာထရီဆာလို ျမင့္ျမတ္စရာ မလိုပါဘူး
ညီမေလးဟာ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုကို ခါးေစာင္းတင္စရာ မလိုပါဘူး
လိုအပ္ရင္ သိုးျဖဴမေလးတစ္ေကာင္လို ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တတ္ဖို႔
လိုအပ္ရင္ သိုး႐ိုင္းမတစ္ေကာင္လို နံရံကိုေခါင္းနဲ႔၀င္တိုက္ရဲဖို႔
ေယာက္်ားေတြကို မာယာနဲ႔ဓားေပါက္မက်င့္ဖို႔
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ရင္း ၾကြမိုင္းမနင္းမိဖို႔ သတိထားရမယ္
ညီမေလးဟာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္မို႔
သူမ်ားနည္းတူ ၀တ္ခ်င္စားခ်င္မယ္
သူမ်ားနည္းတူ လွခ်င္ပခ်င္မယ္
ညီမေလးသိလာမယ့္ေလာကႀကီးဟာ
ေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ားတဲ့က်ားရဲေတာႀကီးပါကြာ
လူျဖစ္လာတာ ၀ဋ္ေၾကြးေတြကို ေပးဆပ္ဖို႔လား
ဒဏ္ရာေတြကို အလွေမြးဖို႔လား
ေလာကဓံကို
ကိုယ္ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ကၽြန္ယံုတစ္ေယာက္လို
ခါးေထာက္ေအာ္ေငါက္ပစ္ဖို႔လား
စဥ္းစား . . .
ညီမေလး စဥ္းစား
အရင္တုန္းက ကိုႀကီးတို႔ႏိုင္ငံဟာ
သူမ်ားကၽြန္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္
အခုကိုႀကီးတို႔ႏိုင္ငံဟာ
သူမ်ားယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ကၽြန္ျပဳမႈကိုခံေနတယ္
ညီမေလးတို႔ေခတ္ေရာက္ရင္ ညီမေလးတို႔စနစ္
ေခတ္ကို စနစ္ကို ညီမေလးဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မလဲ
ကိုႀကီး သိခြင့္ရဖို႔ မေသခ်ာဘူး
နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့လူသားဆန္မႈကိုပဲ
ေဆးေပးမီးယူလုပ္ေနမွာလား
ႏွစ္ရွည္လမ်ားအက်ဥ္းခ်ခံထားရတဲ့အၿမိဳက္တရားကိုပဲ
ေရပူေရခ်မ္းကမ္းလွမ္းေနမွာလား
ကမၻာႀကီးကိုက်ိန္စာသင့္ေစတဲ့အေမွာင့္ပေယာဂေတြေၾကာင့္
ညီမေလးလည္း ဘယ္သူေသေသ ငေတမာဖို႔ အေရးႀကီးေနမွာလား
ကိုႀကီး ဘာကိုမွ သိခြင့္ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး
ကိုႀကီးပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ဘ၀ဆိုတာ
ညီမေလး ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္လမ္းနဲ႔ေတာ့
မတူႏိုင္ဘူးေပါ့
ညီမေလးေရ . . .
အခ်ိန္တန္အ႐ြယ္ေရာက္တဲ့အခါ
ပုခက္လႊဲရင္း သားေခ်ာ့ေတးဆိုပါ
သားေခ်ာ့ေတးဆိုရင္း ကမၻာႀကီးကို လႊဲပါ
ညီမေလး . . .
ဒီကဗ်ာဟာ ႐ိုးသားမႈေတြတဖြဲဖြဲ႐ြာက်ေနတဲ့အဘိဓမၼာပါ
ဒီကဗ်ာဟာ အမွန္တရားထြန္းကားရာဘ၀ဖတ္စာပါ
ဒီကဗ်ာဟာ ကိုႀကီးရဲ႕ေသြးအန္ဖတ္ပါ
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဒီကဗ်ာကို ညီမေလးဖတ္မိရင္
ဘ၀ကို အက်အ႐ႈံးေတြနဲ႔ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ့
ပညာတတ္လူမိုက္ႀကီးရဲ႕ေမတၱာတရားဟာ
ညီမေလးကို တစ္စံုတစ္ရာ သင္ၾကားေပးႏိုင္ပါ့မလားကြယ္
ကိုသွ်ား
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ