အေ၀းမွာ…
သဒၵါပိုတဲ့ ေလေျပတို႕ ေျခဆန္႕ၾကျပီ
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာပန္းပြင့္ေလးလည္း ေၾကြက်သြားျပီ
နာက်င္ေနၾကပါလ်က္နဲ႕ နာက်င္စြာျပံဳးျပၾကရင္း
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နႈတ္ဆက္ခဲ့ရတယ္
ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းသံတို႕ မခ်ိဳျမိန္ခဲ့တဲ့ေန႕…
ကမၻာေျမဟာ မိႈင္းရီညိႈ႕အက္
အရာရာဟာ မႈန္ပ်ကြဲအက္လို႕ေန
အေ၀းမွာ တိမ္ညိဳတို႕ ခပ္စို႕စို႕အလင္းေတြနဲ႕
ေကာင္းကင္ကိုထြန္းညိွဖို႕ေရာက္လာၾကျပီ
ျမင္ကြင္းမွန္သမွ်က တုန္ရီေ၀၀ါး
အဲ့ေန႕ဟာ ပန္းရနံ႕ေတြရင္ခတ္ရိႈက္ေမာၾကတဲ့ေန႕
ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ
ပန္းရနံ႕ကတစ္ဖက္ ၊ ယမ္းရနံ႕ကတစ္ဖက္
ဘယ္ဘက္ကိုအရင္လွမ္းၾကမလဲ…?
ဘယ္တံဆိပ္ကို အရင္တပ္ၾကမလဲ…?
အျဖဴေရာင္ဆိုတာ အသံုးခ်ခံသက္သက္မွ်သာ
ငါကိုယ္တိုင္က အၾကည့္ေတြရဲ႕ျခယ္သခံခဲ့ရတဲ့ေန႕
အေတြးတိုင္းက သန္႕ရွင္းမရေတာ့ေအာင္ေမွာင္မိုက္
ေလွေမွာက္မွာစိုးလို႕နံနွစ္ဖက္လံုးနင္းခဲ့ရ
ကႏၱာရေၾကာက္လို႕ သစ္ဆိုးပင္ေအာက္ ခိုလံႈခဲ့ရ…
အဲ့ေန႕က ယမ္းကြဲသံေတြေဖာင္းေဖာင္းဒိုင္းဒိုင္းၾကားတိုင္း
ေျပး၀င္အိပ္စက္စရာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ၾကယ္ျမင္လျမင္အိမ္ေလးမရွိေတာ့တဲ့ေန႕
အဲ့ေန႕ဟာ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့
ဆရာမေလးမရွိေတာ့တဲ့ေန႕လည္းျဖစ္မယ္
ကႏၱာရဆီမွာ စစ္ရံႈးခဲ့ရတဲ့ ေတာင္တန္းေတြရဲ႕ေန႕လည္းျဖစ္မယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ၾကပါဦး…
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ဆရာမေလး တစ္လွမ္းခ်င္းထြက္ခြါသြားပံုကိုမ်ား
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ဆရာမေလး တစ္လွမ္းခ်င္း က်န္ေနရစ္ခဲ့ပံုကိုမ်ား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…ဒဏ္ရာတို႕က်န္ရစ္ အရာရာဟာ အနာသစ္တို႕
ဖူးပြင့္ခဲ့တဲ့ေန႕ျဖစ္တယ္…
ဆရာမေလးေရ…
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ဆရာမေလးေရ…
အဲ့ေန႕ဟာ ေလွေမွာက္မွာေၾကာက္လို႕
ေလွနံနွစ္ဖက္နင္းခဲ့ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
နာက်ည္းဖြယ္ရာေန႕ျဖစ္တယ္…
လြတ္တဲ့ငါးမၾကီးခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
ငါးရံ႕နွစ္ေကာင္ဖမ္းခဲ့တဲ့ ေန႕လည္းျဖစ္တယ္…
ေတာင္းပန္ပါတယ္…ေခါင္းေလာင္းသံေတြရယ္…
မိုးျပိဳမွာေၾကာက္တတ္သူအတြက္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္သာ
ျမည္တမ္းလိုက္ၾကပါေတာ့…
ေရႊၾကယ္မိုး
www.poemyae.blogspot.com
songcrazyboylay@gmail.com
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ