သူမေပ်ာ္ဘူးဆိုတာ
ငါသိခဲ့ပါရဲ႕။
ေငြစရႊင္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ အျဖစ္နဲ႔ေတာင္
မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူးလား
ငါသိခဲ့ပါရဲ႕။
‘အေဖ့သြား ေရထဲမွာ အိပ္တယ္’
ငါသိခဲ့ပါရဲ႕။
‘ျပည္မွာေဆာင္း’ ‘ေကာလိပ္ေန႔ရက္မ်ား’
ငါသိခဲ့ပါရဲ႕။
ေနာက္ဆံုး ‘မိုက္ကယ္ေဖးလ္’လို ‘စပေရး’ပက္ခဲ့တယ္
ငါသိခဲ့ပါရဲ႕။
ေမာင္ဒီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း
ငါသိခဲ့ပါရဲ႕။
ငါ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပံု
သူရိပ္မိခဲ့သလို
သူမေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာ
ငါသိခဲ့ပါရဲ႕။
ငါတို႔ဟာ မတိုင္ပင္ပဲ အတူတူ
ကိုယ့္ေထာင့္မွ ကိုယ္
မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္ ရွာေတြ႔ခဲ့ၾက
ကၽြမ္းျပန္ခဲ့ၾက။
ငါတို႔ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ၾကတယ္
‘ေသမႈ’ ဟာရွင္သန္ေနျပီး
‘ရွင္မႈ’ဟာ ေသဆံုးေနတယ္
ငါတို႔ ေမေလ်ာ့ခဲ့ၾကတယ္။
ခုေတာ့
ေၾကြေပါ့။
ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ၂၀၀၀ ျပည့္နွစ္ထဲေရာက္မွ
ေၾကြေပါ့။
အလို၊ အဲ့ဒီ့ေၾကြတဲ့ၾကယ္ဟာ
‘ခင္၀မ္း’အမည္ တပ္ရမွာပါလား။
ငါက ကဗ်ာဆရာ
ဒီတိုင္းျပည္မွာ ကဗ်ာဆရာ
အခက္အခဲမ်ား
ခလုတ္ကန္သင္း အတိုက္မ်ားတဲ့ ကဗ်ာဆရာ ဒီကဗ်ာ
ငါ့အေၾကာင္းပါ ငါထည့္စပ္လိုက္ပါရဲ႕။ ။
(ယေန႔ေခတ္၊
ေဖေဖာ္၀ါရီ၊၂၀၀၁)
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ