ဘာမွ ပိုေကာင္းမလာတဲ့ အရာတဲ့...
သူ႔ရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ
ေအးစိမ့္ပ်စ္ခဲမႈနဲ႔ ႏြမ္းလ်...
သတိတရရဲ႕ အထြက္မွာ
အက္ေနတဲ့ ပက္ၾကားေတြနဲ႔
အပစ္ပယ္ခံ ဖေယာင္းတစ္တံုးေလ...
မီးထိတိုင္း အရည္ေပ်ာ္က်ေနလိုက္တာ
အဆံုးမွာေတာ့ ေခ်ာတိုင္တက္သလို
အလံယူၿပီး ျပန္ဆင္း
ဒံုရင္းက ဒံုရင္း ျဖစ္ၿမဲ...
အသဲေတြက ကြဲလိုက္ဆက္လိုက္နဲ႔
ခံစားမႈ အတက္အဆင္းမွာ
ေရလိုက္ငါးလိုက္ ေနသားတက်
ဒါေတြထက္ အေရးႀကီးတာ
ေန႔လည္ႀကီး
ငါ.. အလြမ္းနာက်လို႔ ... ။
ခန္႔ၿငိမ္းသက္
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ