အိေျႏၵရွိလိုက္သမွ
စံထားေလာက္တယ္။
ဒီမွာ မနက္ျဖန္ရဲ႕
က်ိတ္ခိုးရယ္သံမ်ား
ေျခဖ၀ါး အံ၀ွက္ထဲက
အတိုင္းသား ၾကားလိုက္ရ
ယံုၾကည္ေနဆဲပါ…
လတစ္စင္းတည္းနဲ႕
ညဟာလံုေလာက္တယ္။
ဥေပကၡာအခ်ိဳ႕
အေ၀းဆီ မႈန္ရီလ်က္သား
ပ်ာကသီ မ်က္လႊာခ်
ခံစားဖူးေတာ႕
ရတယ္ေလ….။
ပန္းေတြ ၿပံဳးေနၾကရဲ႕
ေလ်ာ္ေၾကးအျဖစ္နဲ႕
ပ်ားရည္တစ္စက္စီ
ျပန္ေသာက္ရင္းေပါ႕။
အရုဏ္ဟာ
အိပ္မက္ကို ေခါက္သိမ္းခ်ိန္မွာ
ႏွင္းမိုး ျမဴရိပ္ေတြ
က်က်န္ခဲ႕
ဒီလိုမေတာ္တဆေတြနဲ႕ပဲ
အနည္က် ေက်ာက္လႊာ
အထပ္ထပ္….
ရင္အံုထဲ
ျပည္႕သိပ္ခဲ႕ၿပီ။ ။
တိုးေ၀
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ