အေတာင္စုံၿပီလား
အၿမဲစိမ္းဂီတေတြနဲ႔ ငါ့ရဲ႕လြင္ျပင္၀ါကေလးေရ...
အလြမ္းေတြနဲ႔မာေက်ာမတ္ေစာက္ေနတဲ့ကမ္းပါးေပၚမွာ
တပ္မက္သူမဲ့အကၡရာမ်ား လြန္းထုိးပ်ံသန္း
ေျခေထာက္ရဲ႕ဇက္ဝကိးကို ႏိုင္နင္းပါလ်က္နဲ႔
လမ္းမွားခဲ့ၾကရတယ္။
သန္႔သက္ေအာင္ခါခ်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြ
ခရီးသြားေတာင္တန္းျပာေတြနဲ႔ေရာယွက္
အဆိပ္ခြက္တစ္ခြက္ကေတာ့ ဖိတ္စင္သြားခဲ့ရၿပီ
ညီခြင့္မရခဲ့ၾကပါဘူး
ဆူးရစ္သဖူတစ္ခု၊ ကားတုိင္တစ္ခု၊ ပုန္းရည္တစ္ခြက္နဲ႔
ထြက္ေပါက္မဲ့၀ါက်ေတြကသာ
ေဆြးေျမ့ရင့္အိုလို႔ ။
ေနသားက်ခြင့္ေတြကေတာ့ အလိုမတူဘဲ တေဖြးေဖြးရြာက်လာခဲ့ၿပီ
အမိုးအကာမဲ့ ခုိက္ခုိက္တုန္အားတင္းရင္း
နံနက္ခင္းျပတင္းေပါက္ေတြကို တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို လုိက္ဖြင့္ေနခဲ့မိတယ္
ဘယ္လိုမွေဆာက္တည္လုိ႔မရတဲ့အတူတူေတာ့
ျမက္ခင္းေလးေတြစိမ္းေနပါေစေလ
တစ္ခုပဲ မွတ္ထားေပးပါ
တေစၦေတြလည္း လြမ္းတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ။
မေနာ္ဟရီ
ခ်ယ္ရီ၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၀၂
အၿမဲစိမ္းဂီတေတြနဲ႔ ငါ့ရဲ႕လြင္ျပင္၀ါကေလးေရ...
အလြမ္းေတြနဲ႔မာေက်ာမတ္ေစာက္ေနတဲ့ကမ္းပါးေပၚမွာ
တပ္မက္သူမဲ့အကၡရာမ်ား လြန္းထုိးပ်ံသန္း
ေျခေထာက္ရဲ႕ဇက္ဝကိးကို ႏိုင္နင္းပါလ်က္နဲ႔
လမ္းမွားခဲ့ၾကရတယ္။
သန္႔သက္ေအာင္ခါခ်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြ
ခရီးသြားေတာင္တန္းျပာေတြနဲ႔ေရာယွက္
အဆိပ္ခြက္တစ္ခြက္ကေတာ့ ဖိတ္စင္သြားခဲ့ရၿပီ
ညီခြင့္မရခဲ့ၾကပါဘူး
ဆူးရစ္သဖူတစ္ခု၊ ကားတုိင္တစ္ခု၊ ပုန္းရည္တစ္ခြက္နဲ႔
ထြက္ေပါက္မဲ့၀ါက်ေတြကသာ
ေဆြးေျမ့ရင့္အိုလို႔ ။
ေနသားက်ခြင့္ေတြကေတာ့ အလိုမတူဘဲ တေဖြးေဖြးရြာက်လာခဲ့ၿပီ
အမိုးအကာမဲ့ ခုိက္ခုိက္တုန္အားတင္းရင္း
နံနက္ခင္းျပတင္းေပါက္ေတြကို တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို လုိက္ဖြင့္ေနခဲ့မိတယ္
ဘယ္လိုမွေဆာက္တည္လုိ႔မရတဲ့အတူတူေတာ့
ျမက္ခင္းေလးေတြစိမ္းေနပါေစေလ
တစ္ခုပဲ မွတ္ထားေပးပါ
တေစၦေတြလည္း လြမ္းတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ။
မေနာ္ဟရီ
ခ်ယ္ရီ၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၀၂
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ