မေတြ႕ရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ညီေလးနဲ႔စကားစျမည္-ကိုသွ်ား

ဒီမွာေတာ့ ဒီလိုပါပဲ
ေလာကဓံကိုလည္း အခုထိေရေရာေနရတုန္းပဲ
ေနရထိုင္ရတာ အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ ၀မ္းသာစရာေပါ့
အလုပ္ေတြ အရမ္းပန္းလို႔လားမသိဘူး
နည္းနည္းပိန္သြားသလိုပဲေနာ္
ေအးေပါ့ . . .
ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးဆိုတာကေတာ့
သြားသတိ၊ လာသတိ၊ စားသတိေပါ့
မင္းေတာင္ လူႀကီးဆန္လာၿပီေနာ္
လူသစ္ေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရင္း
အေတြ႕အႀကံဳသစ္ေတြက သင္ၾကားေပးလိုက္ေတာ့
ဒီေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ရမွာပဲေလ
မင္း လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္ ငါ့ကို သတိမရဘူးလား
ဟာ!!!
တယ္ဟုတ္ပါလား
ေကာင္းတာေပါ့ကြ
လူတစ္ေယာက္အတြက္
နားလည္မႈရွိတဲ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ေတာ့ လိုအပ္တယ္ေလကြာ
အနည္းဆံုးေတာ့
အထိအရွမ်ားလာတဲ့အခါ ရင္ဖြင့္ေပါက္ကြဲပစ္လိုက္ဖို႔ေပါ့
ေနာက္တစ္ေခါက္လာရင္ အလည္ေခၚခဲ့ေလ
အေမတို႔လည္း သေဘာက်မွာပါ
ငါလည္း ဒီအတိုင္းႀကီးေတာ့ ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ
မင္း ထင္လို႔ပါ
ငါ ေအးစက္စက္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး
ငါ က်ည္ျဖည့္ေနတာကြ
မင္းကလည္း ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့
အလုပ္ေတြကို ခဏျဖစ္ျဖစ္ ေမ့ထားလိုက္စမ္းပါကြာ
ေအး ေအး သြားလည္လိုက္ဦး
မင္းက အရင္တုန္းကလို အႏုတ္စုတ္ဂုတ္စုတ္မဟုတ္ေတာ့
ေဆြမ်ဳိးေတြကလည္း လူလိုသူလို ႏႈတ္ဆက္ၾကမွာပါ
ထမင္းလက္ဆံုစားရေအာင္ ေစာေစာျပန္ခဲ့ေနာ္
ေတာ္ၿပီကြာ . . . ငါ မလိုက္ခ်င္ဘူး

                                                               ကိုသွ်ား