ဒီအတိုင္းပဲ…
ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႔လာခဲ့တဲ့ေန႔ရက္ေတြ
တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ေျပာင္းသြားၾကတယ္…
ဒီအတိုင္းပါပဲ…ဒီအတိုင္းပဲ
ဘာကိုမွလည္း အဖတ္ဆယ္မရခဲ့…
အလင္းေရာင္ဆိုတာ ၀ိုးတ၀ါးမွ်သာ…
ငါ…လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္….
ငါ…ေပ်ာက္ကြယ္ေနတယ္…
ဒီၾကားထဲမွာ…
ရွာေဖြျခင္းေတြေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လိုက္
ျပန္လည္ရရွိလိုက္တာကေတာ့
ရွာေဖြျခင္းေပါင္းမ်ားစြာပါပဲ…
ေတာင့္တျခင္းေတြအကုန္လံုးက
ခ်ဥ္ခ်င္းတပ္ျခင္းေတြသာ ျပန္ေမြးဖြားခဲ့ၾကတယ္…
အိပ္စက္ဖို႔ၾကိဳးစားခဲ့သမွ်ကာလေတြမွာ
အိပ္မက္ဆိုးေတြကေခ်ာ့သိပ္လို႔…
ခု…ငါမအိပ္ေတာ့ဘူး…
မီးခိုးတလူလူနဲ႔ စီးကရက္ကို ဆက္ကာဆက္ကာဖြါ
ေဘးနားမွာ အျပီးမသတ္ရေသးတဲ့ကဗ်ာ စာရြက္ေတြနဲ႔…
ဟုတ္တယ္..ဒါေတြနဲ႔ပဲ မနက္ျဖန္ကို ငါရြက္လႊင့္ေနတယ္…
ဒါေတြနဲ႔ပဲ ငါရွင္သန္ေနတယ္…
တရိပ္ရိပ္နဲ႔ လြင့္ျပယ္ခဲ့ရတဲ့ အတိတ္အရိပ္ေတြ
ခု…ငါ့ရင္ဘတ္ကိုဖိစီးလို႔
ဟုတ္ပါတယ္…ဆူး…ေရ
ေဟာဒီလိုအျဖစ္ဆိုးေတြနဲ႔
ပစ္ပစ္ခါခါၾကီးကို လြမ္းခြင့္ရွိပါတယ္…
လြမ္းေနလိုက္ပါ…
မအိပ္မေနကို လြမ္းေနလိုက္ပါ…
ဒဏ္ရာဆိုတာ အလြမ္းေတြနဲ႔ပဲ ခ်မ္းသာရတာ
မဟုတ္လား……….
ရင့္ရင့္သီးသီးကိုလြမ္းလိုက္ပါ…
ကိုယ့္အတိတ္ကိုယ္ျပန္မဆံု
ကိုယ့္အရိပ္ ကိုယ္ျပန္မယံုနဲ႔…
ေၾသာ္…ဟုတ္…ပါ…တယ္…
ျပန္မၾကံဳၾကတာ တကယ္ကိုၾကာခဲ့ပါျပီ…
တကယ္ကိုၾကာခဲ့ပါျပီ…ဆူး…ေရ
ေရႊၾကယ္မိုး
(၂၀၁၂.ေဖေဖၚ၀ါရီ.၂ရက္)
(ည ၈း၀၂ နာရီ)
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ