ေျဖမဆည္နိုင္တဲ့ၾကယ္ေၾကြညမ်ားႏွင့္ေလလြင့္လူတစ္ေယာက္ရဲ့စာမ်က္ႏွာ

ငွက္ကေလးေရ....
မျပယ္နိုင္တဲ့ အခ်စ္ေဟာင္းတစ္ခ်ိဳ့နဲ့

မျပင္နိုင္တဲ့ အက်င့္ေဟာင္းတစ္ခုကေတာ့
ငါ့ႏွလံုးသားကိုစီရင္ခ်က္ခ်ေနဆဲပဲ...
တစ္ႀကီမ္လည္းမဟုတ္...
ႏွစ္ႀကီမ္လည္းမဟုတ္ဘူး....
နင္လွလွပပ ကစားတဲ့ က်ားကြက္မွာ
ငါဦးေႏွာက္ စားဖို့ စိတ္မကူးခဲ့ဘူး...

ငွက္ကေလးေရ....
ဟန္ေဆာင္ၾကျပတဲ့ နင့္မ်က္ရည္တစ္စက္ေတာင္
နင့္ပါးျပင္ကို မနမ္းေစခ်င္တာ..ငါ့ဆဒၵပါ..
တစ္ခါလည္းမဟုတ္

ႏွစ္ခါလည္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး....
နင္တစ္ကြက္ ေရႊ ့ တိုင္း..
ငါ့အသည္းတစ္ခါနာရတယ္....
နင္ေလွ်ာက္တဲ့ေျခတစ္လွမ္းတိုင္းေရွ့မွာ
ေသမိန့္ၾကေနတဲ့ ႏွလံုးသား
ဆြဲႀကိဳးကိုျမင္လည္း.....
လည္စင္းျပီးေပးခဲ့တယ္...
အရာရာ လ်စ္လ်ဴရွု ့ ..မသိသေယာင္ျပဳ..
နင့္ဆီကျပန္တဲ့အခ်ိန္ေတြ...
တစ္စ.တစ္စ ေၾကြၾက..ငါ့မာနေတြ..
အခုခပ္ပါးပါးေလးပဲက်န္ေတာ့တယ္....

ငွက္ကေလးေရ....
သက္ျပင္းေတြသာ ေဆးလိပ္ေငြ့ေတြနဲ့ေရာ
ငါ့၇ဲ့ညေတြ ပါးပါးေလးတိုက္စားခံရတယ္..
ျပိဳၾကတဲ့ကမ္းပါးမွာ..
အလြမ္းေတြနဲ့တံတားထိုး
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ့..
အခါးေရာင္ကမၻာမွာ.....
လင္းလက္မွု့ေတြလိုက္ရွာရင္း...
ပုရစ္သံေလးေတြသာ အေဖာ္ျပဳခဲ့ရတယ္...

ငွက္ကေလးေရ....
လမ္းဆံုးမွာမီးအိမ္ေတြ ့ မလားဆိုျပီး
ေမွာင္ၾကီး တဲ့ေျပးရတဲ့ယုန္သူငယ္ရဲ့အျဖစ္..
ငွက္ဆိုးေတြရဲ့ ေတးသံကိုေတာင္..ခ်ိဳသလိုထင္
ပန္းတိုင္ကိုအေမာေဖာက္ေရာက္ဖို့...စိတ္ကူးေတြယဥ္..
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း..လိုခ်ိန္မွာ လာမသာခဲ့ဘူး.....

ငွက္ငယ္ေလးေရ....
ဒါေတြကိုနင္သိခဲ့လား...ငါ့မွာသာ
စည္းခ်က္မညီစြာခတ္တဲ့ေတာင္ပံေတြေအာက္မွာ...
ခဏခဏ ေမွာက္လ်က္လဲ...ျပန္အထမွာ..

ခံရပါမ်ားတဲ့ႏွလံုးသား..ေနသားတက်ရွိသေယာင္ျပဳရတယ္..
ဂႏၱ၀င္မဆန္ေပမယ့္...ေပးဆပ္တဲ့ႏြံမွာပဲ နစ္ေနတဲ့ငါ
နင့္ဆီက လက္တစ္ဖက္ေတာင္းခဲ့ဘူးလို့လား......

ငွက္ကေလးေရ....
ဗီဇသေဘာက သိပ္ကြာေတာ့လည္း
ကိုယ္နဲ့တစ္လွမ္းခ်င္းလိုက္မယ့္အစား
ျပန္နိုင္စြမ္းပဲအားကိုးပါကြာ..
နင္ လိုရာကိုမညႊန္ျပနုိင္ေပမယ့္
ေလဟုန္ခတ္မဲ့ေတာင္ပံေတြကို
လြပ္လပ္ခြင့္ေပးထားပါတယ္....

ငွက္ကေလးရယ္....

ေလလြင့္လူတစ္ေယာက္ရဲ့ခ်စ္ျခင္းကို..
နင္မယံုနိုင္ခဲ့ဘူးေနာ္...၀မ္းနည္းပါတယ္ငွက္ကေလးရယ္..
နင္ေျပာတဲ့..ဂႏၱ၀င္မဆန္တဲ့ငါ့အခ်စ္
သက္ေသေတြမလိုဘူး...
ေႏြမွာ လြမ္းတဲ့ေႏြ ဥၾသ ေတာင္
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္အဆင္ေျပနိုင္ဦးမယ္..
ေလလြင့္လူတစ္ေယာက္ရဲ့အခ်စ္အတြက္ေတာ့
မယံုဘူး  ဆိုတဲ့ အလကၤာေတြေအာက္မွာ

ကာရန္ေတြမညီခ်င္ေတာ့ဘူး...

ခံရပါမ်ားေတာ့လည္း..ၾကံရာမရတဲ့ႏွလံုးသား
ျမင္တတ္ရင္သနားဖို့ေတာင္ေကာင္းတယ္
ငွက္ငယ္ေလးေရ...
ငါေလွ်ာက္တဲ့ေပးဆပ္သူတို့လမ္းမွာ
ဒါေတြ....အားလံုး...
ငါအခုခံစားေနရတာနဲ့.....တန္ရဲ့လား..
မွန္ေရာမွန္ရဲ့လား....

ငွက္ငယ္ေလးရယ္
ငါခ်ိဳျမိန္ခဲ့ပါတယ္...မာယာမဲ့အနမ္းေတြကို..
ထပ္ဆံုခ်င္ေသးတယ္...ဒါေပမယ့္
သစ္ငုတ္အိုေရႊခ်လို့လွမလာနိုင္ဘူး..ဒီလိုပဲ..
မင္းအတြက္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ခ်င္ေပမယ့္
ငါ့အခ်စ္ကို ေစာ္ကားတာမခံနိုင္ဘူး..
မုန္းတယ္ဆိုတဲ့စကား..ငါမၾကားရဲဘူး
ငါနင့္ကိုသတိရခ်ိန္ေတြမွာ..ဒီစာရြက္ေလးကိုဖြင့္
ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး...ဂစ္တာတစ္လက္နဲ့.
ငါေဆာက္ခဲ့တဲ့ တံတားေလးေပၚမွာ...
ငါငိုေနပါ့မယ္........

ငွက္ငယ္ေလးေရ.....
ဟိုးတစ္ဖက္ကမ္းကိုငါမပါပဲနင္ကူးခ်င္ရင္ေတာ့
ငါ့ေမတၱာနဲ့ရြက္လြင့္ထားတဲ့ ေလွငယ္ေလးရွိတယ္
နင္ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းလွိုင္းၾကမ္းရင္..
သစၥာေလွာ္တက္...အံ၀ွက္ထဲမွာရွိတယ္.
ငါကေတာ့..တံတားမွာပဲေနရင္း..
တစ္ေကာင္တည္းေၾကကြဲတာကို
တာ၀န္ဆက္ယူပါရေစ....နင္သာ..
အဆင္ေျပပါေစ.....