အဲ့တာပဲ ေက်းတမာေရ
ဘာမဟုတ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းမွာ
ဓါးေရးထက္သူေတြ ငါတို႔ေနာက္က တရၾကမ္း
လိုက္လာခဲ့ၾက…
ျပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဓါးလြတ္ေတြနဲ႔ ငါတို႔ကို
ခုတ္ျဖတ္ဖို႔ျပင္ၾက…
ေျပး…ေျပး ေက်းတမာ ေနာက္လွည့္မၾကည့္နဲ႔
ေနာက္ဆံုးေတာ့ တကြဲတျပားနဲ႔
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခုတ္ရာ ထစ္ရာေတြနဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းကို နင္ ေရာက္္မလာခဲ့ဘူး
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕
ခဲျခစ္ဒဏ္ရာ
မ်က္၀န္း၀ိညာဥ္နဲ႔
မ်က္ရည္ထြက္သက္
ကိုယ္,ရံႈးခဲ့ပါတယ္
စိမ္းသူတို႔ ေတာေျခာက္ၾကတဲ့
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ငါခ်စ္တဲ့
ေက်းတမာ က်ရံႈးေပ်ာက္ဆံုးရစ္ခဲ့
ကဲ…ဘယ္သူေတြ ကယ္တင္ၾကမယ္တဲ့လဲ
ငါ ခ်စ္တဲ့ ေက်းတမာကို ျပန္ေပးခဲ့ၾက…
ငါ ခ်စ္တဲ့ ေက်းတမာကို ျပန္ေပးခဲ့ၾက…
တေမွ်ာ္တေခၚ ေအာ္ေခၚျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ သတိရ
သူ…သူ….ရွိေသးပါရဲ႕လား…
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေက်းတမာ ရွိေသးပါရဲ႕လား…
စိမ္းသူတို႔ ေတာေျခာက္တဲ့ပြဲမွာ စိမ္းသူတို႔ကိုယ္တိုင္
ေတာ္လဲသံအထပ္ထပ္နဲ႔ ေတာေမွာက္ခဲ့ၾကပါရဲ႕
ေက်းတမာေရ
မိေက်းတမာေရ
စိမ္းသူတို႔ ေတာေျခာက္ၾကတဲ့ပြဲမွာ ကိုယ္,ရံႈးခဲ့ျပီ
ကိုယ္,တို႔ရံႈးခဲ့ျပီ
လဲ့စိမ္းျဖာလင္းေနတဲ့ အလင္းစက္ေတြၾကား
တို႔တေတြ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ လွဲေလ်ာင္းေနနိုင္ပါ့မလဲ
အဲ့တာပဲ ေက်းတမာ
ရရွိနိုင္ပါလ်က္နဲ႔ ငါတို႔ မရရွိခဲ့ၾက
ေျပး…
ေျပးပါေတာ့…
အသက္ဓါတ္ေတြဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔ရာ ေျပးပါေတာ့
ၾကက္ေျခခတ္လမ္းဆံုမွာ တို႔ ျပန္ဆံုၾကမယ္ေလ ေက်းတမာ
ၾကယ္ေတြေၾကြျပီ
ေရေတြခန္းျပီ
ေတာင္တန္းေတြၿပိဳျပီ
တိမ္ေတြငိုျပီ
ငါ ခ်စ္ရတဲ့ ေက်းတမာကို ျပန္မေတြ႔ရေတာ့
ေက်းတမာကို
ေနာက္ေက်ာဓါးထိုးကြ်မ္းသူတို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါသလား
ေက်းတမာကို
ယမ္းေဖာက္ဂီတ ကေခ်သည္တို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါသလား
(နင္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွမသိတဲ့)
အရင္ေနရာမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ဆက္လက္ေစာင့္ေနမယ္ ေက်းတမာ
နင္…သာယာစြာ ရွိမေနရင္ေတာင္
ေဟာဒီ့ေလာကကို စိတ္မနာလိုက္ပါနဲ႔
ငါ့ကို မမုန္းလိုက္ပါနဲ႔…
ငါတို႔ရဲ႕ စစ္တုရင္ပြဲမွာ ငါတို႔ ေအာင္ပြဲခံဆဲပါ ေက်းတမာရယ္
ေရႊ ၾကယ္ မိုး
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ