(၁)
အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးရဲ႕
ေရခ်ိဳးၿပီးစည ၊ လွပေနပါၿပီ။
မီးခိုျပာျမျမ
လိႈင္းခံုးထ ခရမ္းေရာင္ ၊ ၾကယ္ေရာင္လေရာင္
မညိဳေမွာင္ခင္
ေတာင္ေျခကို ကပ္ၾကေတာ့မယ္။
‘ဒါ…ေနာက္ဆံုးအေခါက္ပဲေနာ္’
ရိုးထဲေရထဲ ၊ ထင္းလွည္း၀ါးလွည္း
ေဟာဟဲဆူညံ၊ ေတာလွည္းအူသံ
ပူပန္စရာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။
ရိုးမရဲ႕ေႏြ
ေသၿပီ။
စစ္ေတာင္းျမစ္ကမ္းပါး
အလြမ္းမ်ားနဲ႔
ႏြမ္းပါးတဲ့ ရြာေတြ
ေႏြကိုျဖတ္သန္းခဲ့
စိမ္းလန္းတဲ့ အိပ္မက္ေတြ
ၿငိမ္သက္ေၾကြက်ခဲ့
ညကေတာ့
ေမွာင္ခဲ့ပါၿပီ။
(၂)
ဧသန္ေလထဲ
ေတာင္ေျခရြာ မည္းမည္းေလး
လြမ္းေဆြးေနရွာတယ္။
‘ကို္င္း…နားလိုက္ၾကဦးစို႔
ေဖ့သားၾကီးတို႔ရယ္’
မီးေရာင္မဲ့ည
လင္းဖြဲ႔လိုက္ၾက ၊ အခိုက္အတန္႔မွာ။
မိုးနံ႔ကေလးသင္း
ရိုးျပန္႔ကေလးလင္း
၀ါးထင္းငုတ္ေတာ၊ ႏြားခ်င္းရႈပ္ေရာ
ေမာလိုက္တာ
လွည္းစခန္းတစ္၀ိုက္ဟာ
စိုအိုက္ ေျမျပာလြ
ရိုးမကတၱီပါစ
ျဖန္႔ခ်ေနပါရဲ႕။
မီးပံုထြန္းညွိ
ႏြမ္းရိလႈပ္ခတ္၊ ရုပ္အဖြဲ႔အစည္း
မၿပီးေသးဘူးေလ
လွည္းဦးေဒါက္ေထာက္
သစ္ပင္ေအာက္၊ ၀ါးရံုေအာက္
ႏြားေငါက္သံ ၊ ဓါးေပ်ာက္သံ
ဆူညံပဲ့တင္ထပ္ျပန္တယ္။
(၃)
မိႈ္င္းျပတဲ့
အေရွ႕ည၊ လြမ္းတခဲ့ၿပီ
ၾကယ္စလစ
မ်က္စမွိတ္လင္း၊ ဆန္အရက္ျပင္းျပင္းတစ္ခြက္
အိပ္မက္ေတာင္မွ မမက္ရရွာဘူးကြယ္
အရုဏ္တက္ရင္
အေရွ႕တခြင္လံုးနီ၊ ေနရီရီရိုးမ
နိုးထလို႔လာမယ္
သစ္ခြျပာရဲရင့္
မုန္တိုင္းသင့္သတဲ့
ရင္ျဖင့္ရင္းနွီး၊ မၿပီးဆံုးေသာ
ေတာၾကီးေဟ၀န္မွာ၊ ေႏြလြန္ေပမယ့္
တို႔မလြန္ေသးဘူး
မလြန္ေသးဘူးကြယ္။
မနက္မလင္းခင္
ခ်ဥ္းကပ္ေတာင္ေပၚ၊ လွ်ိဳေျမာင္တိုးရွဲ
ရိုးေခ်ာင္းစုန္ဆင္း၊ ထင္းျဖတ္သမား
ရွင္းျပတ္သြားေတာ့မယ္။
၀ါးခုတ္သမား
ဓါးထုတ္ထားေရာ့မယ္။
(၄)
ဆာေလာင္မႈျမင္းရိုင္းရထား
အတင္းစိုင္းသြား
ထမင္း၀ိုင္းၾကားမွာ
ကြဲအက္စို႔ညပ္
ရိုးမရဲ႕လက္ေတြ၊ ရႈပ္ယွက္ခတ္
ထမင္းတစ္နပ္ဟာ
အာလူးဟင္းတစ္ဖက္နဲ႔
အလြမ္းဇာတ္ေပလား။
အေရွ႕ရိုးမကိုလြမ္းတုန္း
ေနာက္ဆံုးအေခါက္၊ ေနာက္ဆံုးညစာ
ကဗ်ာမဆန္တဲ့ ရုပ္ပံုလႊာ
ဗန္းဂိုးေရ
ဆြဲလိုက္ပါလား
ရိုးမထဲက
အာလူးစားသူမ်ား။ ။
ေအာင္ေ၀း
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ