ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ႏွစ္ခုပဲရွိတယ္။
ေပ်ာ့စိစိ ပက္က်ိေကာင္ေတြနဲ႔
မာေက်ာတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေက်ာက္ၿပားေတြ။
မနက္ၿဖန္ေတြကို ေခ်ာေမြ႕ေစဖို႔
အၿဖစ္မွန္ေတြကို နည္းနည္းပါးပါးၿပဳၿပင္ၾက
သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ဒုကၡေတြကို ေအာ့အန္ဖို႔ေတာ့
စိုထိုင္း၊က်ဥ္းၾကပ္၊ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့
အရက္ဆိုင္ေတြရွိရာဆီ သြားၾကရ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚ
အံု႔ဆိုင္းတဲ့ မိုးသား။
ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲက အၾကြင္းအက်န္ေတြနဲ႔
ေၿခေထာက္ေတြရဲ႕ ဘာသာေဗဒကို ေလ့လာရင္း
တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္
တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ တစ္စံုတစ္ရာ၊တစ္စံုတစ္ခု
ေသခ်ာမႈမရွိတဲ့ ညေနခင္းေတြကို
အိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး
စိုထိုင္း က်ဥ္းၾကပ္၊ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့
သူတုိ႔အိပ္ခန္းေတြရွိရာဆီ ၿပန္ၾကရၿပီ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚ
အံု႔ဆိုင္းတဲ့ မိုးသား။
သူတို႔ ကိုယ္ေပၚမွာ
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ မစြတ္စိုဖူးခဲ့တဲ့
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာကေတာ့
သူတို႔ကို ဖ်န္းပက္ေနတဲ့
မိုးေရစက္ေတြနဲ႔အတူ
ေရဆိုးေၿမာင္းေတြထဲ တေဝါေဝါ ထိုးဆင္းသြားေပါ့။
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အိပ္မေပ်ာ္ခင္
သူတို႔ စိတ္ကူးႏိုင္သမွ်ရဲ႕
အေကာင္းဆံုးေတြက
အိပ္မက္အၿဖစ္ အရည္ေပ်ာ္ႏွင့္ၿပီ။
ေတာ္ေသးရဲ႕
ၾကြက္ေတြရဲ႕ အၿမီးမွာ
ကေလာင္တံမပါတဲ့အတြက္ေတာ့
ဘုရားသခင္ကို သူတုိ႔ေက်းဇူးတင္ၾကရၿပီေပါ့။ ။
ပိုင္စိုးေ၀
ေသာင္းေၿပာင္းေထြလာ မဂၢဇင္း
ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၁
No comments:
Post a Comment
ခုလိုလာတာေက်းဇူးပါ